Dalcrozowska Tożsamość – wersja polska, wyd. SPIMR, Warszawa, 2023
Komentarz od autorki tłumaczenia
Identyfikacja Metody Jaques-Dalcroze’a
Prawidłowa identyfikacja Metody Jaques-Dalcroze’a oraz ochrona Marki DALCROZE mają od kilku lat niebagatelne znaczenie dla osób związanych z pedagogiką muzyczno-ruchową. Dokument L’identité Dalcrozienne / The Dalcroze identity, który został ogłoszony w 2018 roku przez powołane z inicjatywy Jaques-Dalcrozeʼa Kolegium przy Instytucie imienia Emila Jaques-Dalcroze’a (Le Collège de l’Institut Jaques-Dalcroze, m.in. w celu precyzyjnego określenia tych kwestii, doczekał się tłumaczenia na język polski jako Dalcrozowska tożsamość (dokument zamieszczony na portalu CEA- Centrum Edukacji Artystycznej).
Aby otworzyć dokument, kliknij w zamieszczoną powyżej okładkę dokumentu lub poniższy link.
kształcenie zawodowe w zakresie rytmiki Jaques-Dalcrozeʼa: teoria i praktyka
Stopka Redakcyjna:
Wydawca dokumentu oryginalnego
Le Collège de lʼInstitut Jaques-Dalcroze, Genève, 2019/2021
Tłumaczenie z francuskiego
Magdalena Bogdan
Konsultacja merytoryczna tłumaczenia
Barbara Bernacka (Diplôm Supérieur, Institut Jaques-Dalcroze, Genève)
Barbara Ostrowska (Diplôm Supérieur, Institut Jaques-Dalcroze, Genève)
Teresa Nowak (Licentiate Diploma, The Dalcroze Society, London)
Redakcja
Ewa Jakubowska
_____________________________
Tytuły dokumentów oryginalnych dwujęzycznej wersji autorskiej francuskiej i angielskiej:
formation professionnelle en rythmique Jaques-Dalcroze: théorie et pratiques
professional training in Dalcroze Eurhythmics: theory and practice
______________________________
Przedmowa – Dalcrozowska Tożsamość w przekładzie polskim (fragment):
Stworzenie polskiej wersji językowej wymagało uzyskania zgody ze strony wydawcy L’identité Dalcrozienne / The Dalcroze identity w osobie przewodniczącej Kolegium – Pani Louise Mathieu.
„Dalcrozowska tożsamość – Kształcenie zawodowe w zakresie Rytmiki Jaques-Dalcrozeʼa: teoria i praktyka, po raz pierwszy została opublikowana w 2011 roku.
Do jej opracowania przyczyniła się ankieta, którą na początku bieżącego stulecia przeprowadził Międzynarodowy Komitet Koordynujący Kształcenie Zawodowe w Dziedzinie Rytmiki (International Co-ordinating Committee for Eurhythmics in Professional Training − ICCEPT).
Miała zasięg międzynarodowy i wykazała ogromne różnice w zakresie praktyk, stosowanych w ramach zajęć organizowanych z powoływaniem się na nazwisko Dalcrozeʼa, jak też i tych (ogólnie określanych jako edukacja rytmiczna), w których nazwisko twórcy Metody nie jest wymieniane, jakkolwiek sięgają one do dalcrozowskich źródeł.
Aby lepiej zrozumieć czym jest praca dalcrozowska, jak móc ją rozpoznawać, rozpowszechniać i rozwijać, w pierwszej edycji niniejszego dokumentu postawione zostało pytanie: na jakiej podstawie można stwierdzić, że dany kurs lub forma kształcenia są „dalcrozowskie”?
Dokładne wyjaśnienie czym charakteryzuje się dalcrozowska tożsamość pozwoli określić wymagane minimum, jakie powinien zawierać każdy program kształcenia zawodowego posługujący się nazwą Jaques-Dalcroze lub Dalcroze.
Jest to pierwsze tego rodzaju opracowanie, które prezentuje: cechy i cele kształcenia zawodowego w zakresie Rytmiki Jaques-Dalcrozeʼa, obowiązkowe rodzaje zajęć zawartych w programie i odpowiednie ich treści, sposoby nauczania i uczenia się, teoretyczne założenia i praktyczne zastosowania dalcrozowskiej pedagogiki, rozwijane w procesie kształcenia kompetencje oraz sposoby ich oceniania.
Niniejsza praca ukazała się dzięki inicjatywie Kolegium przy Instytucie Jaques-Dalcrozeʼa (Le Collège de l’Institut Jaques-Dalcroze). Zostało ono powołane przez Emila Jaques-Dalcrozeʼa, po to, by chronić i propagować jego metodę, określać kierunki, zgodnie z którymi mogłaby się rozwijać nie odchodząc od ustalonych przez jej twórcę podstawowych założeń. (…)
Kolegium uznało za celowe opracowanie dokumentu, w którym w uporządkowanej formie zostały przypomniane założenia teoretyczne i praktyczne oraz treści uzasadniające prawo do powoływania się na [metodę] Dalcroze’a. W tym celu wyłoniło spośród swoich członków grupę roboczą − Komisję ds. Kwalifikacji i Kształcenia (Le Comité pour la Qualification et la Formation), która opracowała dokument zatytułowany Dalcrozowska tożsamość: teoria i praktyka Rytmiki Jaques-Dalcrozeʼa. Tekst ten został zatwierdzony na zebraniu w dniu 26 lutego 2009 roku. W pierwszym rzędzie przekazano go Fundacji przy Instytucie Jaques-Dalcrozeʼa oraz osobom odpowiedzialnym za prowadzone na całym świecie dalcrozowskie kształcenie. Przesłano go również osobom posiadającym Diplôme supérieur w zakresie Metody [dyplom uzyskany w Instytucie Jaques-Dalcroze`a w Genewie].
Treść dokumentu stała się w następnej kolejności przedmiotem dyskusji, jaka miała miejsce w Instytucie Jaques-Dalcrozeʼa w Genewie, w lipcu 2015 roku, w okresie odbywających się zajęć dla absolwentów. Obecne, drugie jego wydanie uwzględnia uwagi zgłoszone przez uczestników tego spotkania.
Zmieniono tytuł w celu podkreślenia, że zawarte w dokumencie treści dotyczą przede wszystkim zawodowego kształcenia nauczycieli dalcrozowskiej rytmiki. Nie mogą być one wykorzystywane w organizowaniu innego rodzaju szkoleń lub kursów, jakkolwiek mogą stanowić dla nich punkt odniesienia czy też źródło inspiracji. Pozostałe wniesione zmiany, w tym przypisy, dostarczają dodatkowych wyjaśnień oraz ułatwiają zrozumienie tekstu.
To na Kolegium (…) i osobach posiadających Diplôme supérieur spoczywa odpowiedzialność za propagowanie dalcrozowskiej tradycji, którą stanowi – przekazywany przeważnie w ustnej formie – cały zasób wiadomości i umiejętności. Są oni zobowiązani do rozpowszechniania dalcrozowskiego dzieła, stosowanych w nim metod, jak też rozbudzania zainteresowania treściami i uzyskiwanymi umiejętnościami. Do praktycznego zastosowania metody przyczyniło się wiele osób zainspirowanych przez samego jej twórcę i pozostających ze sobą w kontakcie, co z jednej strony wzmacnia jej korzenie, z drugiej zaś ją wzbogaca. Żywa tradycja powinna jednak wciąż się rozwijać i dostosowywać do wymagań epoki i miejsca. Kolegium, we współpracy z osobami posiadającymi Diplôme supérieur, Radą Fundacji i Dyrekcją Instytutu Jaques-Dalcrozeʼa ma za zadanie inicjować oraz nadzorować rozwój Metody, zapewniając jednocześnie zachowanie zgodności z tradycją i założeniami filozoficznymi jej twórcy.” (fragment wstępu do dokumentu „Dalcrozowska Tożsamość” w tłumaczeniu Magdaleny Bogdan).
_____________________
Dokument do pobrania w tłumaczeniu na język polski w formacie pdf:
Dalcrozowska Tożsamość – dokument opublikowany na stronie CEA
Tak znajdziesz dokument na stronie CEA pod powyższym linkiem.
Dodaj komentarz