Prezes SPIMR
Urodzona w 1939 w Mosinie, w powiecie śremskim. Rodzina Bernackich
pochodziła z Pałuk i należała do utalentowanych muzycznie. Dziadek –
Edmund Bernacki był nauczycielem muzyki. W 1904 roku, w Berlinie (!),
nagrał na płytach winylowych 95 polskich pieśni. Te zaś – wraz z patefonami –
rozprowadzał po będącym wówczas pod zaborem pruskim Pomorzu. Tego
czynu Niemcy mu nie wybaczyli. W 1939 roku został zamordowany w Forcie
VII w Poznaniu.
Lata okupacji spędziła na terenie Generalnej Guberni. Miejsca pobytu
zmieniała bardzo często. W roku 1945, mając sześć lat, rozpoczęła naukę w
szkole podstawowej w Mosinie. Jednocześnie zaczęła pobierać lekcje gry na
fortepianie. W latach 1952-1957 uczęszczała do Państwowego Liceum
Muzycznego w Poznaniu. Obranym kierunkiem była rytmika w klasie Marceli Hildebrandt-Pruskiej.
Po maturze i uzyskaniu dyplomu nauczyciela rytmiki rozpoczęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. Tu, jako studentka wydziału pedagogicznego, obrała specjalizację w zakresie rytmiki pod kierunkiem prof. Janiny Lewakowskiej-Mieczyńskiej. Łódzką PWSM ukończyła w 1961 roku.
Pracę zawodową podjęła będąc studentką I roku. Pracowała w łódzkiej PSM I stopnia i jednocześnie w ZSM oraz Społecznym Ognisku Artystycznym. W latach 1963-1965 i 1970-1975 byłą wykładowcą przedmiotów kierunkowych na Wydziale Pedagogicznym Sekcji Rytmiki w PWSM w Łodzi.
W latach 1968 – 1969 kontynuowała studia w zakresie rytmiki pod kierunkiem Dagmar Wide
w Sztokholmskim Svenska Dalcroze Seminaret i w Instytucie Jaques-Dalcroze’a w Genewie, pod kierunkiem prof. Edith Naef. Po zdaniu obowiązujących egzaminów uzyskała „Licence” – potwierdzenie ukończenia studiów w Instytucie Emila Jaques-Dalcroze’a dające prawo nauczania wg metody EJD we wszystkich krajach świata.
W 1970 r. została powołana do pracy w COPSA przy Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie. Jako pracownik pedagogiczny kierowała do roku 1973 zespołem przedmiotów umuzykalnienia i rytmiki.
W dalszych latach: 1973-1975 prowadziła rytmikę na Wydziale Aktorskim PWSTiF im. L.Schillera w Łodzi, jednocześnie od 1971 do 2019 pracowała jako pedagog rytmiki na Wydziale Aktorskim warszawskiej PWST im. A. Zelwerowicza, gdzie z biegiem lat z magistra przeobraziła się w profesora. Dzięki szerokiej współpracy PWST z uczelniami zagranicznymi prowadziła warsztaty w Petersburgu, Rydze, Tbilisi, jak i w Berlinie, Remscheid i bardzo wielu ośrodkach w Polsce. Kilkakrotnie była zapraszana do prowadzenia warsztatów w genewskim Instytucie Emila Jaques-Dalcroze’a.
Od początku istnienia ogólnopolskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Miłośników Rytmiki (2007) pełni funkcję jego Prezesa.
W 2003 roku Instytut Genewski w uznaniu za pracę pedagogiczną, działalność i osiągnięcia artystyczne, uhonorował Profesor Barbarę Bernacką przyznając jej Diplôme Supérieur Honoris Causa. [Zdjęcie – prof. Barbara Bernacka – zbiory prywatne.]
Dodaj komentarz